Toen mijn zoontje zei dat hij een speelgoedauto wilde die hij ook kon besturen, zei ik dat ik zijn wens graag in vervulling zou laten gaan. Ik had mijn zoon namelijk beloofd om het me te laten weten als hij technisch of elektrisch speelgoed wilde. We voeden onze kinderen op om te waarderen wat ze hebben en om al hun speelgoed te waarderen. De kinderkamer ziet er dus niet uit alsof hij is overladen met speelgoed en technisch speelgoed, het is een klassieke kinderkamer uit de late jaren 80, dus er is niet veel speelgoed.

Iedereen heeft ongeveer twee of drie stuks speelgoed, dus ze lijken speelgoed te waarderen, en mijn zoon wilde een elektronische auto die op afstand bediend kan worden. Mijn zoon is zes en hij wilde het hebben. Hij wilde er vorig jaar al een, maar we besloten te kijken of hij het meende. Mijn dochter had al een zingende pop. Ze wilde er ook een voor haar zevende verjaardag, dus ik vertelde haar dat dit interactieve speelgoed echt perfect en leerzaam is, en omdat ze er al een wilde, was er geen reden waarom ze er geen voor haar kinderen zou kunnen kopen. Bovendien wil mijn dochter altijd zangeres worden. Ze gaat ook naar zangles. 24]

Ik denk dat deze technische dingen en technologie echt goed en waardevol zijn omdat ze kinderen kunnen leren over hun toekomstige beroep. Als je bijvoorbeeld een pop koopt die zingt, zal dat meisje zangeres willen worden, ze zal willen dansen. Of modeontwerpster. Als mijn zoon een auto wil, met coole technologie, zoals mijn partner altijd heeft gedaan, waarom zou ik er dan geen voor hem kopen? Misschien wordt mijn zoon in de toekomst automonteur of een professionele autoracer.