N Nanotechnologie wordt gedefinieerd als apparaten die nanometers groot zijn, wat ongeveer een duizendste is van de dikte van een menselijke haar. Het is de studie van technologieën met atomaire of moleculaire afmetingen. Het gaat ook om kwantummechanische verschijnselen die onzichtbaar zijn voor het blote oog, wat nieuwe mogelijkheden biedt op het gebied van kwantumfysica, magnetische opnamemedia, elektronica, computers, optica en andere wetenschappelijke gebieden.

Als een van de grondleggers van nanotechnologie wordt Richard Freyman beschouwd, die er voor het eerst over sprak in een lezing in 1959 op Caltech (California Institute of Technology) tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van de American Physical Society. Zijn lezing was getiteld There\’s Plenty of Room Down There.

Nanotechnologie in elektronica

De laatste jaren heeft onderzoek naar nanotechnologie in elektronica veel aandacht gekregen. In 2007 wonnen Albert Fert en Peter Grünberg zelfs de Nobelprijs voor natuurkunde voor hun ontdekking van magnetische weerstand (GMR). GMR is de beïnvloeding van de elektrische weerstand van een stof door de interactie van de spin van een elektron met de magnetisatie van het materiaal in nanostructuren. Deze ontdekking is een doorbraak op het gebied van computergeheugens van de volgende generatie en heeft geholpen bij de ontwikkeling van sensoren voor hersenkanker.

De Tsjechische natuurkundige Zdeněk Slanina is ook betrokken bij de ontwikkeling; hij stelde het concept van op koolstofnanotechnologie gebaseerde moleculaire elektronica in 1988 in eigen land voor en blijft het overzee ontwikkelen.

Nanotechnologie in de geneeskunde

Terwijl dit soort toepassingen in de elektronica al heel gewoon is, bevindt alles zich in de geneeskunde nog in de testfase. Er worden nog enkele technologieën overwogen, waaronder het gebruik van materialen met een speciale structuur op nanoscopisch niveau. De procedure zou zijn dat de nanoschelpen een cel opzoeken, erin hakken, het medicijn vrijgeven en vervolgens door de cel worden verwijderd.

De volgende uitvinding zou je kunnen zien als een nanomachine die al een tunnel maakt door het cytoplasmamembraan en de celwand, waardoor bepaalde stoffen toegankelijk worden. Stoffen die normaal gesproken in het lichaam voorkomen, komen er dus niet in. Aan de andere kant zouden stoffen die een bepaalde kunstmatig ingebrachte component bevatten geen probleem hebben om de cel binnen te komen.

Risico\’s

Volgens een groep Zwitserse wetenschappers dringen nanodeeltjes gemakkelijk ons lichaam binnen, zijn ze biologisch actiever dan grotere deeltjes en overleven ze langer in het milieu, waar ze zich ophopen. Deze risico\’s worden aangepakt door de toxicologie, die stelt dat het probleem is dat de eigenschappen van stoffen veranderen bij kleine afmetingen. Zo kunnen stoffen die aanvankelijk onschadelijk waren, schadelijk worden.